İmge

Doğanın bana verdiği bu ödülden

Çıldırıp yitmemek için

İki insan gibi kaldım

Birbiriyle konuşan iki insan.

_E.Cansever_

İlle de görmek için mi beklenir güzel günler

Beklemek de güzel..

_Arif Damar_

Gözlerimin künyesindeki hüzün, bu kente gelme suçum.

Çünkü yüreğim bu kentte kabuslar görür.

Duygularım uçurum büyütür.

Ismarlama bedenlerde ömür çürütür, çürür ölüm bile.

Kimlikler sahipsiz mezardır, kimi sahipsizler mezara sığmazlar.

Akdoğan Tuncay’dır, vakti gelmeden kazınır.

Ay düşmez yüzlerine, baş taşlarında adları yüzlerine kapatır.

İstanbul adalet gibi pahalı bir fahişedir.

Sadece varsıllara yakasını çözmüştür.

Ey içinden deniz geçen İstanbul.

İki yakan bir araya gelmesin.

_Tuncay Akdoğan_

Sevgilim, ben şimdi büyük bir kentte seni düşünmekteyim. 

Elimde uçuk mavi bir kalem, cebimde iki paket sigara, 

Hayatımız geçiyor gözlerimin önünden.. 

Çıkıp gitmelerimiz, su içmelerimiz, öpüştüklerimiz, 

"Ağlarım aklıma geldikçe gülüştüklerimiz". 

Çiçekler, çiçekler, su verdim bu sabah çiçeklere, 

O gülün yüzü gülmüyor sensiz, 

O köklensin diye pencerede suya koyduğun devetabanı, 

Hepten hüzünlü bu günlerde. 

Gür ve çoşkun bir günışığı dadanmış pencereye, 

Masada tabaklar neşesiz, 

Koridor ıssız, 

Banyoda havlular yalnız.. 

Mutfak dersen - derbeder ve pis, 

Çiti orda duruyor, ekmek kutusu boş, 

Vantilatör soluksuz, 

Halılar tozlu, 

Giysilerim gardropda ve şurda burda, 

Memo'nun oyuncak sepeti uykularda. 

Mavi gece lambası hevessiz, 

Kapı diyor ki açın beni, kapayın beni. 

Perdeler gömlek değiştiren yılanlar gibi,

Radyo desen sessiz, 

Tabure sandalyalardan çekiniyor, 

Küçük oda karanlık ve ıssız.. 

Her şey seni bekliyor, her şey gelmeni, 

İçeri girmeni, 

Senin elinin değmesini, 

Gözünün dokunmasını 

Ve her şey tekrarlıyor 

Seni nice sevdiğimi.. 

_Cemal Süreya_

İçimi açtım sana

İçini açmak için

_Birhan Kskin_

Ve bizim bir haziranımız

Bir yıl kadar yetecektir dünyaya

_T.Uyar_

Dışarı çıkmadık;çünkü hep dışarıdaydık

İçeri girmedik;çünkü hep içerideydik

_E.Cansever

birimizin kalbi ötekinde acı
şu farkla yaşıyoruz aynı kaderi
sen, yaralarını gösteriyorsun
kimliğini sorduklarında
ben, kimliğimi gösteriyorum
utancım sorulduğunda

_Şükrü Erbaş_

Ey gözleri şiir yazan çocuklar

Dünya nasıl da yenik ve yaralı

Yorgun düşmüş avuçlarınızda

Bir tek

Sizin gülüşünüz var onu güldürecek

Bir de filiz veren tohum elleriniz

Bugünün yorgun ayaklarını

                        Yarının güzel sabahlarına götürecek  _Adnan Yücel

Zamani yiyip bitirdi karanlik. 
Gece yoktu. 
Günes çoktan kömürlesmis ve yeryüzü yapiskan bir karanlikla örtülmüstü. 
Yabanil sesler geliyordu derinlerden ve karanligi ince bir biçak gibi yirtiyordu. 
Saklayan kirbaç gibi... 
Aci duvarini asan bu sesler, madeni bir gürültüye dönüyor ve yerkabugunu zorluyordu artik. 
Sesim yoktu. 
Karanligin karninda yitirdim sesimi. 
Kör bir kuyuda unutulan Yusuf'tum belki. 
Ama durmadan soruyorlardi. 
Tanrilar bilmiyordu sorduklari seyleri, peygamberler büsbütün hain çikmisti. 
Ama yine de soruyorlar, soruyorlar, soruyorlar...

Ahmet Telli-Su Çürüdü'den..